Κρήτη - 4η Μέρα

Μέρα 4η - Δευτέρα 19.08.13

Ξημέρωσε μια ηλιοφώτιστη ημέρα και σκεφτήκαμε να πάμε στα Σφακιά.

Αφού διευθέτησε o Στέφανος κάποια πράγματα που εκκρεμούσαν για το σπίτι, πήγαμε αμέσως για πρωινό.

Σήμερα λοιπόν που θα πάμε στα Σφακιά, είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Δεν έχω ξαναπάει εκεί και το έχω στο μυαλό μου ως μέρος αμόλυντο από τον τουρισμό. 

Ξεκινήσαμε, ο δρόμος που ακολουθήσαμε είναι η εθνική οδός παρόλα αυτά είχε αρκετές στροφές. Στο δρόμο περάσαμε και από το φαράγγι ´Ιμπρος. Είναι άγρια η ομορφιά αυτής της μεριάς του νησιού. Κρι κρι υπήρχαν ακόμη και κοντά στο δρόμο και προσπάθησα να τα βγάλω φωτογραφία.

Σκεφτόμουν πόσο ωραία θα ήταν να μπορούσες να κλείσεις το άρωμα της φύσης κάθε τόπου και όταν σου λείπει να το αφήνεις ελεύθερο στο αεράκι και να το εισπνέεις. Η Κρήτη έχει πικάντικο άρωμα. 

Όσο πλησιάζαμε στα Σφακιά διασχίζοντας λόφους και απόκρημνες πλαγιές, συναντούσαμε πινακίδες τρυπημένες από σφαίρες (λίγο τρομακτικό)

και ξαφνικά μέσα τις πλαγιές ξεπρόβαλαν τα γαλαζοπράσινα νερά του Λιβυκού πελάγους.

Φτάνοντας στη χώρα των Σφακίων παρκάραμε το αμάξι, πήραμε καραβάκι και πήγαμε σε μία δυσπρόσιτη παραλία, το Λουτρό.

Είχε πεντακάθαρα νερά, ήταν πολύ γραφικό ψαροχώρι με πέντε έξι ενοικιαζόμενα δωμάτια και δυο τρεις ταβέρνες. Το μόνο αρνητικό ήταν που είχε πέτρες. 

Ξαναπήραμε το καραβάκι και πίσω στα Σφακιά καθίσαμε πεινασμένοι να φάμε ψαράκια.

Ακούγωντας τα κύματα στην ταβέρνα ο Νίκος (πολύ καλή επιλογή πραγματικά) φάγαμε σαλάτα σταμναγκάθι, ξιφία, κολοκυθοκεφτέδες, γόπα και τηγανιτές πατάτες -καλύτερες και από της μαμάς μου-. Και ήπιαμε τσικουδιά...

Γεια μας :)

Στην επιστροφή από Σφακιά για Χανιά σταματήσαμε σε ένα οινοποιείο για να γευτούμε το τοπικό κρασί. Η αγάπη μας για αυτή τη συνήθεια ξεκίνησε από τη Σαντορίνη. (Χρωστάω ειδικό αφιέρωμα).

Το οινοποιείο του κ. Ντουράκη είναι πανέμορφο. Περιποιημένο, φιλόξενο για τον περαστικό. Έχει ξεκινήσει ήδη ο τρύγος και έτσι με το που μπαίνεις στην αυλή βλέπεις χρυσά τσαμπιά μέσα σε κοφίνια έτοιμα να μετατραπούν σε οίνο.

Το κτήμα είναι γεμάτο πέργκολες, λουλούδια και σταφύλια.

Μπαίνοντας στο χώρο υποδοχής αντικρίζεις παραδοσιακά αντικείμενα με τα οποία παλιά έφτιαχναν το κρασί.

Γενικότερα μοιάζει με μικρό μουσείο λαϊκής τέχνης

http://www.facebook.com/DourakisWinery/photos_stream

http://www.facebook.com/DourakisWinery/photos_stream

http://www.facebook.com/DourakisWinery/photos_stream

Όπως έβγαζα φωτογραφίες μια κυρία ήρθε από μια κλειστή πόρτα, χαμογελαστή καλοσυνάτη, μας ρώτησε από πιο μέρος είμαστε και άρχισε να μας δείνει κρασιά να δοκιμάζουμε

Ήταν ειδυλλιακό το μέρος, σκοτεινό από την επένδυση ξύλου και από τα παραδοσιακά αντικείμενα που κρέμονταν στους τοίχους. Το κρασί άλλοτε δυνατό, άλλοτε γλυκό με υπέροχα αρώματα φρούτων. Το λάτρεψα το μέρος. Αγοράσαμε μία φιάλη για τη συλλογή μας.

Συναντήσαμε  και τον ιδιοκτήτη κ. Ανδρέα Ντουράκη, χαμογελαστός, με μια καλή κουβέντα για όλους τους οινοποιούς στην Νάουσα και στην Πέλλα. Αλλά και ο γιος του, άξιος συνεχιστής αφιέρωσε λίγο από το χρόνο του να μας υποδεχτεί και να μας μιλήσει για τα κρασιά.

Ο ήλιος άρχισε να πέφτει 

και έτσι έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Ωστόσο δε θα μπορούσε η μέρα να κλείσει καλύτερα: αφού πήγαμε για λίγο στο ξενοδοχείο, ετοιμαστήκαμε και πήγαμε σε ένα μέρος που περίμενα πως και πως. Στην περίφημη Κουκουβάγια.

Η Κουκουβάγια είναι μια καφετέρια με πανοραμική θέα στο λιμάνι των Χανίων.  Καθώς είχε και πανσέληνο ήταν η ιδανική επιλογή.

Με το που φτάσαμε βρήκαμε αμέσως τραπέζι, από καθαρή τύχη, διότι το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Αφού καθίσαμε παραγγείλαμε αμέσως το φημισμένο "Ζουμερό". Είναι κέικ με ζεστό σιρόπι σοκολάτας και μία μπάλα παγωτό. Μιαμ μιαμ

Όμως ήμασταν τόσο μα τόσο κουρασμένοι που δε καθίσαμε πολύ.

Sweet Dreams

♥X♥